Na tientallen jaren zoeken, twijfelen, vechten, worstelen, opgeven, wanhopen, verdriet veroorzaken, lijden kwam Empathie op mijn weg… wat een ontdekking!!!

Eindelijk niet meer ‘alleen’ in gesprek met mijn moordende innerlijke criticus, jawel er deed een andere ‘wijze’ externe stem , nl. die van Empathie zijn intrede…. Aanvankelijk niet heel welkom, we hadden het toch jarenlang ‘goed’ met zijn beidjes, ik als bange slaaf, mijn innerlijke criticus als machtige heerser!
Empathie ontkrachtte zijn supprematie, wat hij te vertellen had was alles behalve de waarheid, erger nog: vernietigende onzin!
Op het dagcentrum leerde ik de valse kneepjes van zijn strategie, de grote leugens waarin hij me deed geloven, de denkfouten die ik maakte te onderkennen.
NEEN, anorexia is niet enkel een immens probleem van eten of niet eten!
Het is maar één van de trucjes van de innerlijke criticus om me in zijn macht te houden, me te kneden naar zijn hand, mijn eigen ‘ik’ te doen verliezen…

Het eten in gemeenschap was voor mij een enorme uitdaging.
Er werd mij op een zeer liefdevolle, milde manier duidelijk gemaakt dat er niks ‘mis’ was met het eten van een lekker, gezond, mooi slaatje, bereid volgens de normen van de voedingsleer. Ik kreeg al vlug een gevoel van ‘veiligheid’, er kon me niets gebeuren, mijn innerlijke criticus had het hier niet alleen voor het zeggen, er was een andere stem die me juist aanmoedigde en niet ontmoedigde… die stem kwam van de lieve mensen rondom mij. En jawel , mijn innerlijke criticus gaf zich niet zo maar gewonnen, hij bood felle weerstand, wou me niet verliezen… maar bij ieder maaltijd bij Empathie slonk zijn macht, dankzij het oeverloze geduld, het grote begrip, de ontroerend milde aandacht…
Ik had een veilige haven gevonden, hier voelde ik me sterk! (Hoe heerlijk, tongstrelend kon een chocolaatje zijn…)
Geleidelijk aan breidde ik mijn ‘actireradius’ (t.t.z. vechtend voldoende en lekker eten) verder uit, wat bij Empathie kon moest ook elders mogelijk zijn!
Mijn innerlijke criticus werd meer en meer monddood gemaakt…, jawel hoor hij is er nog, maar of ik naar hem wil luisteren, daar beslis IK zelf over!!!

Dankjewel EMPATHIE, woorden schieten te kort !